The day after

Na een nacht slecht slapen vanwege de pijn vond Natascha het toch slim om even naar een arts te gaan. Gewoon om te checken of het verantwoord was om over een paar dagen weer te hiken.

In het Dr. Helmcken Memorial Hopital wilden ze ons op de eerste hulp helpen. Het ziekenhuis was een combinatie van een locatie van de Flying Doctors en een bejaardenhuis. Doordat het ziekenhuis maar één bouwlaag had was het aan de buitenkant voor ons niet echt herkenbaar als ziekenhuis.

De vriendelijke nurse begon met vragen hoe het gebeurd was. Daarna mat ze de bloeddruk en de temperatuur met een thermometer onder de tong. Dat was het sein om Natascha te registreren en meteen 955 Canadese dollars af te rekenen.

Hierna begon de arts met een echo en zei dat ie dacht dat er wat gebroken was, en dat ie ook foto's wilde maken. Wij waren toch ietwat verbaasd dat er wat gebroken zou zijn, want we hadden immers nog ca.10 km door het bos gelopen na de verdraaiing! Toen de arts dat hoorde noemde hij Natascha ‘a tough cookie’ en leek hij net zo verbaasd als wij.

Op de foto's was te zien dat het kuitbeen inderdaad gebroken was. Na overleg met de bone-doctor werd besloten het been in een spalk te zetten.

In de drie uur dat we in het ziekenhuis zaten passeerden diverse personen de revue: zwervers, politieagenten en andere patiënten.

Carool en Huub hadden in de tussentijd de auto verbouwd zodat Natascha comfortabel met haar been omhoog kon zitten, en alvast het recept voor de medicijnen bij de pharmacy opgehaald.

Toen konden we vertrekken naar Jasper.