Hoe Wells Gray hell's werd...

Na het ontbijt togen we naar het Visitor Center. Een wandelkaart en een bus bearspray met uitleg rijker (don't spray against the wind), gingen we vol goede moed richting Wells Gray Park. Het weer was niet je van het, maar we hadden goede regenjassen, dus wat kon ons gebeuren?

Aangekomen bij een parkeerplaats bij Clearwater Lake startten we onze route. Het pad liep door het bos omhoog naar een uitzichtpunt. Ietwat zenuwachtig om beren tegen te komen kletsen en zongen we veelvuldig, zoals geadviseerd. Ondanks hevige regenval.

Boven bij het uitzichtpunt aangekomen werden we niet alleen getrakteerd op een prachtig uitzicht, maar ook verwelkomd door een flinke muggenkolonie. Dus in plaats van een broodje met uitzicht vluchtten we terug het bos in om onze route te vervolgen.

De muggen lieten zich zomaar niet het bos in sturen en staken ons waar ze konden. Inmiddels was het droog geworden maar wij verscholen ons diep in onze regenjassen ter bescherming tegen de muggen. Het moet een koddig gezicht geweest zijn om ons, geseald in onze regenjassen, door een inmiddels zonnig bos te zien lopen. Blijkbaar hadden de twee dames die we tegenkwamen in korte broek en t-shirt wél muggenspray gebruikt. Onze muggenspray lag ongebruikt in de hotelkamer.

Halverwege de tocht viel Natascha met een soort van sierlijke pirouette in de prikplanten. De ‘au!’ die volgde kwam echter niet door de prikkels, maar Natascha’s rechtervoet was tijdens de pirouette bijven staan. Anatomisch niet helemaal verantwoord, bleek toen ze weer rechtop stond

Aangezien we geen cellphone bereik hadden en de auto nog ver weg stond (10km), zijn we zo goed en kwaad als het ging verder gelopen en gestrompeld. De omgevallen bomen waar we overheen moesten, de regen, de kniehoge modder, de kudde muggen en andere hindernissen maakten het er niet makkelijker op.

Natascha verbeet de pijn en bikkelde verder. Drie uur later waren we weer beneden, terug op de weg. Onze auto stond echter op nog zo'n 2,5km lopen. Gelukkig konden we Carool, met modderschoenen en al, in een voorbij komende camper proppen voor een lift naar de auto.

In het hotel aangekomen bleek de enkel van Natascha blauw en dik. Dus been omhoog en hopen dat het morgen beter gaat. Huub heeft de modder van alle schoenen gespoeld, Carool heeft eten gehaald en Wendy heeft de rest van de avond de schoenen zitten föhnen.

Het was me het dagje wel!