Een leven lang coachen

Aangenaam kennis te maken

Wendy staat lachend op een bospad met haar 2 labradors, ze kijken alle drie in de camera.

Wendy Coomans

Ik ben Wendy Coomans (1971) en geboren en getogen in Tilburg, waar ik nu nog woon met mijn vriend en twee labradors.

Ondertussen heb ik al veel verschillende dingen gedaan, sporten beoefend en in verschillende beroepen gewerkt. (Mocht je willen weten wat dat allemaal is kun je natuurlijk altijd even op LinkedIn kijken.) Terugkijkend op al die verschillende dingen, sport en werk is er een rode draad waaraan ik altijd heel veel plezier heb beleefd; mensen, bewegen en buiten in de natuur.

Daarnaast ben ik altijd nieuwsgierig geweest naar het waarom. Waarom werkt iets wel of niet, waarom doet iemand zoals ie doet en waarom gaan de dingen zoals ze gaan. Vanuit die nieuwsgierigheid werd vragen stellen een soort van tweede natuur. En met de juiste vragen kwam ik al snel tot de kern en de essentie van ´het probleem´.

In mijn wandelcoaching komen die rode draad (mensen, bewegen en buiten in de natuur), mijn nieuwsgierigheid en vragen stellen samen, én helemaal tot z´n recht. Ik mag mensen coachen terwijl we wandelen in de natuur!
Door mijn -soms scherpe- vragen kan ik bewerkstelligen dat de mensen die ik coach inzicht krijgen in wat ze precies doen, waarom ze dat zo doen en hoe ze het anders zouden willen en kunnen doen. Ik vind het fantastisch om te zien hoe zo´n kwartje dan valt en hoe dat mensen helpt om hun leven lichter, leuker en authentieker te maken! Ze gaan meer doen wat ze zèlf graag willen in plaats van wat anderen van hen verwachten of wat ze van zichzelf ´moeten´.

Andere mensen omschrijven mij als oprecht, no nonsens, met humor, rust en gezond verstand, waarmee ik mensen in beweging breng.

Höhenweg vanaf de Tiefenbachferner (2.790) naar het bergdorpje Vent (1.900m) in de Ötztaler Alpen.

Höhenweg vanaf de Tiefenbachferner (2.790) naar het bergdorpje Vent (1.900m) in de Ötztaler Alpen.

Bergen

In het logo van Coomans Wandel Coaching staan bergen. Bergen zijn voor mij een mooie metafoor voor het leven. Soms zie je ergens ´als een berg´ tegenop. In de bergen leer je dat je stapje voor stapje en in je eigen tempo boven komt. In het dagelijks leven zijn die kleine stappen en je eigen tempo ook belangrijk; als je elke dag een stap zet ben je na een half jaar al een heel eind!

Vaak heb je op (de top van) de berg een helder uitzicht en kun je ver kijken, maar het kan ook mistig zijn, waardoor je alleen tussen de flarden mist een geweldig uitzicht hebt. Of je kunt een berg beklimmen en eindigen in de volledige mist, waardoor je helemaal geen uitzicht hebt.

Ook op weg naar de top kun je met verschillende omstandigheden te maken krijgen. Je kunt in de zon lopen, er kunnen wolken zijn, het kan regenen en/of sneeuwen, het kan mistig zijn en als je pech hebt, krijg je een storm of flink (gevaarlijk) onweer op je dak. Maar ook in de bergen geldt: achter de wolken schijnt de zon!

Intussen kun je bij jezelf verschillende gemoedstoestanden ervaren. Je kunt genieten van het lopen in de bergen, terwijl je rustig aan doet of met een flinke workout bezig bent. Je kunt je stukbijten op steile gedeeltes van de berg. Of je kunt onzeker of zelfs bang zijn voor hetgeen je te wachten staat. Soms vraag je je af waar je aan begonnen bent en waarom je daar ook alweer loopt.

Voor het gaan in de bergen geldt: oefening baart kunst!

Hoe meer je oefent, hoe meer je leert omgaan met alle omstandigheden. Je leert dat het uitzicht, op de top maar vooral ook onderweg, altijd de moeite waard is. Je leert wat je moet doen als je in een (sneeuw)storm of onweer terechtkomt. Als je het zwaar hebt, weet je dat doorbijten en volhouden meestal een mooie beloning oplevert. Je leert reële risico’s inschatten zonder beren op de weg te zien.

En vooral: je leert jezelf kennen!

Tip: Informeer eens naar een coachtraject in de bergen!

Een dikke boom begint als een teer twijgje. Een bergbeklimming begint met een stapje.
— Lao-Tse, Chinees filosoof +/- 600 v.C.

Aikido

Inmiddels beoefen ik al meer dan twintig jaar aikido, waarbij ik veel geleerd heb en nog steeds leer.

Het Japanse woord ‘aikido’ kan opgedeeld worden in drie aparte termen.

  • Ai is Japans voor ‘samenkomen, samenbrengen’.

  • Ki heeft meerdere betekenissen, waaronder: ‘levenskracht en energie’.

  • Do betekent: ‘weg’, als in levensweg. Het woord Do geeft aan dat de weg die bewandeld wordt (hoe je het aanpakt) belangrijk is.

Door de training in aikido heb ik geleerd hoe ik mijn kracht (energie, richting) en die van anderen kan gebruiken, zonder daar tegenin te gaan of te hoeven vechten. Hoe sta ik en beweeg ik vanuit mijn hara (= centrum van je lichaam/ buik, daar waar de energie begint) en waar maak ik het mijzelf moeilijk? Aikido brengt je in beweging. Hierdoor kom je vanuit je hoofd in je lijf en je lijf is vaak een goede graadmeter voor het dagelijks leven. Vanuit ontspannenheid ben je het krachtigst. Hoe ben je verbonden met je eigen lijf en hoe verbind je je met anderen? Je lichaamshouding en je manier van bewegen laat zien wat jou beweegt en hoe jij je voelt.